Na organizmy funkcjonujące w danym środowisku działają dwa czynniki:

Biotyczne – to organizmy żyjące na danym terenie, które wpływają na siebie tworząc sieci zależności.

Abiotyczne – nieożywione elementy środowiska np. temperatura, zasolenie, światło słoneczne, wpływające na żyjące w nim organizmy.

Powyższe czynniki charakteryzują się wysoką zmiennością, dlatego organizmy muszą szybko przystosować się do nowych warunków, czyli wykazać się zdolnością do adaptacji. Każdy z nich funkcjonuje w pewnym zakresie tolerancji, który obejmuje trzy punkty:

Minimum – najmniejsza wartość danego czynnika, w której organizm jest
w stanie funkcjonować

Optimum – wartość czynnika, w której organizm żyje i rozwija się najlepiej

Maksimum – najwyższa wartość czynnika, która jeszcze pozwala na przetrwanie

Większość osobników funkcjonuje najlepiej w warunkach optymalnych, które są najkorzystniejsze dla rozwoju, wzrostu i przetrwania gatunku. Wartości czynników poniżej minimum oraz powyżej maksimum są letalne i prowadzą do śmierci.

Niektóre organizmy mają szeroki zakres tolerancji, dlatego w łatwy sposób przystosowują się do panujących warunków – nazywamy je eurybiontami. Na drugim biegunie znajdują się gatunki, które są bardzo wrażliwe na wszelkie zmiany i nawet niewielkie odchylenia od wartości ich optimum, prowadzą do śmierci – nazywamy je stenobiontami.

Znajomość zakresu tolerancji poszczególnych gatunków ma ogromne znaczenie dla oceny stanu powietrza, zwalczaniu szkodników oraz dla rolnictwa.

Dbajcie o środowisko razem z nami!

https://www.encyklopedialesna.pl/haslo/tolerancja-ekologiczna/

https://zpe.gov.pl/b/tolerancja-ekologiczna-a-srodowisko-zycia/PymI5bf39